Η ανασφάλεια που μεταδίδεται σε όλες τις βαθμίδες των εμπλεκομένων στο γρανάζι της αγοράς, από τον παραγωγό και τον απλό καταναλωτή έως και τα ισχυρότερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έχει επιβάλει μια πρωτοφανή επιφυλακτικότητα. Ο απλός καταναλωτής διστάζει να ξοδέψει, να επενδύσει ή και να αναπτύξει και οποιαδήποτε πρωτοβουλία.
Σε τέτοιο δε βαθμό που ανησυχεί ακόμη και για το αν οι λιγοστές καταθέσεις του στον λογαριασμό ταμιευτηρίου είναι ασφαλείς. Και οι Τράπεζες όμως από την πλευρά τους αντιμετωπίζουν όλους τους πελάτες ως εν δυνάμει φορείς επισφαλειών και αρνούνται καθημερινά την «αιμοδοσία» σε μια αγορά που ξεψυχά.
Καθοριστική είναι, ωστόσο, και η συνδρομή των υπηρεσιών του Τειρεσία, ο οποίος βέβαια στόχο είχε την προστασία του θεσμού της πίστης, και την εξυγίανση των οικονομικών συναλλαγών, προς όφελος των συναλλασσομένων αλλά και του τραπεζικού συστήματος. Εκτός όμως των επωφελών υπηρεσιών του Τειρεσία, δυστυχώς οι ιδιώτες ή οι επιχειρήσεις που ολίσθησαν έστω και άπαξ, ακόμη και εξ αμελείας, στην καθυστέρηση κάποιας οφειλής φέρουν για πολύ καιρό το στίγμα του αναξιόπιστου.
Οι τράπεζες αντλούν πλήρεις πληροφορίες για το ιστορικό όλων και πλέον δεν εμπιστεύονται επιχειρηματίες, οι οποίοι κάποια στιγμή ενεγράφησαν στις λίστες του Τειρεσία, ακόμη και αν προκύπτει από το σύστημα ότι έχουν εξοφλήσει και δεν οφείλουν. Ο δε Τειρεσίας αρνείται να διαγράψει τα στοιχεία του επιχειρηματία ακόμη και αν αυτός έχει πλήρως ρυθμίσει τις οφειλές του.
Μέχρι να δοθεί ένα τέλος σε αυτό παράδοξο, όπου υγιείς επιχειρήσεις με τζίρους πολλών χιλιάδων ευρώ αδυνατούν να δανειοδοτηθούν ή να λάβουν μπλοκ επιταγών, επειδή κάποτε – πριν από χρόνια – έμεινε απλήρωτο ένα γραμμάτιο 300 ευρώ, η μόνη λύση για άμεση και πλήρη διαγραφή από το σύστημα του Τειρεσία είναι η έκδοση δικαστικής απόφασης, η οποία να αναγνωρίζει το ήδη αυτονόητο, ότι δηλαδή ο «στιγματισμένος» επιχειρηματίας δεν οφείλει. Όπου αδυνατούν οι φορείς η δικαιοσύνη επιβάλει το αυτονόητο…
