Γυρνώντας πίσω το χρόνο κατά δέκα ημέρες, θα αναρωτιόταν κανείς, μετά τα γεγονότα της Πάρνηθας και της Πεντέλης, τι άλλο άραγε θα μπορούσε να προκαλέσει ζημιά στην κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση που επικρίθηκε σκληρά αφενός για την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, αν και επί τόσο μακρόν ο πρωθυπουργός δεν είχε ποτέ τοποθετηθεί επίσημα για πρόωρη εκλογική αναμέτρηση, και αφετέρου για την «αιφνιδιαστική» αν και αναμενόμενη προκήρυξη των εκλογών, εν μέσω καλοκαιριού.
Το προεκλογικό κλίμα είναι γεγονός πως το τελευταίο διάστημα δεν ήταν ιδανικό για την κυβέρνηση Καραμανλή. Το περασμένο Σαββατοκύριακο ωστόσο, αποδείχθηκε πανηγυρικά πως και το περιβαλλοντικό κλίμα επεφύλασσε δυσάρεστες εκπλήξεις για το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Το πλήγμα αυτό ήταν άνευ προηγουμένου καταστροφικό για την Ελλάδα και ιδιαίτερα καθοριστικό για την πολιτική ηγεσία. Δημιουργεί βέβαια ερωτηματικά, η ξαφνική εκδήλωση 200 εστιών φωτιάς μέσα σε είκοσι ώρες περίπου, σε διάσπαρτα μέρη. Το πυροσβεστικό σώμα βρέθηκε σε κατάσταση πραγματικού πολέμου με εχθρό τον καιρό, τον καύσωνα αλλά και τους εμπρηστές.
Η πεποίθηση δε του μέσου Έλληνα είναι πως οι φωτιές δεν ήταν τυχαίες. Τουλάχιστον ένα σημαντικό μέρος αυτών. Οι ειδικοί από την πλευρά τους δηλώνουν πως – μεταξύ άλλων – ήταν και ο μιμητισμός που όπλισε το χέρι εμπρηστών. Κάποιοι είδαν πίσω από την άνευ προηγουμένου ταυτόχρονη εκδήλωση πυρκαγιών τρομοκράτες.
Οι ανακριτικές αρχές θα κάνουν τη δουλειά τους και θα δώσουν στο κοινό τις αλήθειες που χρειάζεται για τις αιτίες. Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται πως βάσει δημοσκοπήσεων που έλαβαν χώρα κατόπιν πυρκαγιών, το εκλογικό σώμα – ανεξαρτήτου χρώματος – δεν θα ανέμενε πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση αν στην κυβέρνηση βρισκόταν η αντιπολίτευση.
Αυτή ακριβώς είναι η αντίδραση του μέσου Έλληνα, ο οποίος συμμερίζεται την αγανάκτηση των συνανθρώπων του που έχασαν τα πάντα. Και λίγο πριν τη γιορτή της δημοκρατίας, όπου η πολιτική σκηνή ετοιμάζεται να βάλει τα καλά της, οι Έλληνες γυρίζουν – συντονισμένα θαρρείς – την πλάτη τους στο πολιτικό κατεστημένο.
Νομίζω πως η πρωτοφανής συστράτευση των Ελλήνων απέναντι στην καταστροφή, από όπου και αν αυτή προέρχεται, αλλά και το κοινό αίσθημα-συναίσθημα που εκδηλώθηκε πιο συμπαγές από ποτέ, έφερε στην επιφάνεια την μοναδικότητα του Έλληνα, ο οποίος βγάζει τον πραγματικό του καλό εαυτό στα δύσκολα.
Αυτό ακριβώς περιμένει και από τους κυβερνώντες του. Και θεωρώ πως πιο δύσκολα δεν γίνεται. Ο ατυχής συγχρονισμός της τραγωδίας με το κάλεσμα στις κάλπες ίσως να σηματοδοτήσει μία νέα εποχή στη σχέση πολίτη και κράτους. Αυτή είναι η απαίτηση του κόσμου. Τώρα που οι εικόνες της καταστροφής είναι ακόμη νωπές, ο Έλληνας ψηφοφόρος αναμένει σοβαρότητα και μετριοπάθεια. Και στην πράξη αλλά και επικοινωνιακά.
Η κυβέρνηση που θα προκύψει από το εκλογικό αποτέλεσμα της 16ης Σεπτεμβρίου, θεωρώ πως θα είναι ίσως για πρώτη φορά προϊόν της πιο ειλικρινούς ψήφου του Έλληνα της μεταπολίτευσης. Οι Έλληνες ξύπνησαν, και μάλιστα με ανορθόδοξο τρόπο. Παρατηρούν με πιο καθαρό μάτι από ποτέ τις ενέργειες, τα λόγια, τις λέξεις, ακόμη και το βλέμμα και το ύφος των πολιτικών αρχηγών και των εκπροσώπων τους. Το πολιτικό μας σύστημα από την περασμένη Παρασκευή δίνει καθημερινά εξετάσεις – γραπτές και προφορικές. Τα αποτελέσματα θα αναρτηθούν ξημερώματα 17ης Σεπτέμβρη.
