Ακόμη και ο πιο αδαής πολίτης, διαισθάνεται την ένταση των προεκλογικών ρυθμών. Παρά το ότι οι εκλογές δεν είναι ορατές ακόμη, ήτοι με βεβαία ημερομηνία, αλλά και αν ακόμη οι εκλογές δεν λάβουν χώρα πρόωρα, αλλά «στην ώρα τους» την ερχόμενη άνοιξη του 2008, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η ατμόσφαιρα είναι εντόνως προεκλογική και μάλιστα ιδιαίτερα πληθωρική.
Προεόρτια των εκλογών του 2004, η ένταση στην ατμόσφαιρα της ελληνικής επικράτειας ήταν χωρίς αμφιβολία σαφώς πιο ήπια από τώρα. Τον Μάρτιο του 2004, ένταση προκαλούσε αφενός η επερχόμενη αλλαγή στο πολιτικό προσκήνιο, όπου όλα έδειχναν πως το μονοπώλιο του ΠαΣοΚ μάλλον θα έσπαγε, και αφετέρου οι εκκρεμότητες στην «ουρά» της προετοιμασίας των Ολυμπιακών με τη σκεπή του Καλατράβα να είναι ακόμη στις μακέτες.
Σήμερα η επικαιρότητα, η προεκλογική επικαιρότητα είναι σε τέτοιο βαθμό φορτισμένη που θαρρείς ότι και το ίδιο το περιβάλλον παρακολουθεί και συντονίζεται με τις εξελίξεις. Η ατμόσφαιρα είναι καυτή και αποπνικτική από τις υψηλές θερμοκρασίες και τις στάχτες της Πάρνηθας. Η γη κουνιέται στο Ιόνιο. Οι ενδοκοινοβουλευτικές αντιπαραθέσεις στα ύψη, να υπογραμμίζουν σε όλους μας ότι λίγο πριν το φώτο-φίνις δίδεται η μάχη των εντυπώσεων. Η εκκλησία δυστυχώς στην εντατική. Και μέσα σε αυτό το γενικότερα ζεστό κλίμα έδωσαν το παρόν και οι γνωστοί σε όλους μας «γνωστοί άγνωστοι» ανάβοντας φωτιές στην είσοδο του Υπουργείου Πολιτισμού. Δυστυχώς για τις συγκεκριμένες ομάδες πολιτών – νεαρής κυρίως ηλικίας – η ρίψη αυτοσχέδιων βομβών, αποτελεί μοναδικό τρόπο έκφρασης.
Ως φοιτητής θυμάμαι, δεν ήταν λίγες οι φορές που νεαροί κουκουλοφόροι, εισέβαλαν στην αίθουσα Σβώλου της Νομικής Σχολής, με σκοπό να δημιουργήσουν αναταραχή. Τα παιδιά αυτά τότε ήταν κάποιοι από εμάς. Πάντοτε όμως είναι κάποιοι από εμάς. Οι καταστροφές και οι μολότοφ ήταν ανέκαθεν ο πιο πρόσφορος για αυτούς τρόπος έκφρασης. Επέλεγαν δηλαδή, και όπως φαίνεται συνεχίζουν, την τρομοκρατία ως μέσο πολιτικής τοποθέτησης. Αυτό άλλωστε προκύπτει και από το γεγονός ότι ο στόχος και αυτή τη φορά ήταν στόχος πολιτικός. Αναμφίβολα βέβαια, η ενέργεια τους αυτή δεν ήταν ορμώμενη από τη θητεία του κου Βουλγαράκη στο συγκεκριμένο Υπουργείο. Ότι ωστόσο και αν ήταν αυτό που όπλισε τους νεαρούς με μολότοφ, θυμίζει το ιδίωμα των Ελλήνων, να φωνασκούν αγανακτισμένοι, κάθε φορά μπροστά σε αυτά που θεωρούν κακώς κείμενα. Όταν όμως τους δίνεται η δυνατότητα να πάρουν θέση, μετακυλίουν την ευθύνη αλλού, και ο απόηχος από τα σπασμένα τζάμια είναι το μόνο που θυμίζει την πολιτική τους ..απουσία.
Εν προκειμένω, οι μολότοφ, δεν αναστάτωσαν μόνο τον ίδιο τον Υπουργό, την οικογένεια του, ή τα μέλη της φρουράς του, που βρήκαν την ευκαιρία να αποδείξουν πόσο καλά εκπαιδευμένα είναι, αλλά και το σύνολο του πολιτικού κόσμου που μουδιάζει κάθε φορά που κινδυνεύει ένας εκπρόσωπος του. Καλώς ή κακώς για κάποιους, η δημοκρατία, με όποιες δυσκολίες και δοκιμασίες είναι ο εθνικός μας θεσμός και αποτελεί κεκτημένο μας. Και θα κληθούμε όλοι σύντομα, δεδομένων των εξελίξεων των ημερών, να το επιβεβαιώσουμε στις κάλπες.
Ξεκουραστείτε λοιπόν όσο μπορείτε (και όσοι μπορείτε) τις ημέρες του καλοκαιριού, αποστασιοποιηθείτε από τις εντάσεις, κάντε τον απολογισμό σας, εκτιμήστε με κάπως πιο καθαρή ματιά τις δυνατότητες των πολιτικών μας δυνάμεων, και είθε η ψήφος σας να δώσει το μήνυμα σας όπου δει. Άλλωστε η ψήφος είναι πιο δυνατή πιο ηχηρή και κυρίως πιο αποτελεσματική από κάθε μολότοφ…
