Κυριακή σήμερα, και αφού πέρασα από το περίπτερο να αγοράσω το ΘΕΜΑ, κατευθύνθηκα προς το Γυμναστήριο, όπως παραδοσιακά κάνω τις Κυριακές.
Όταν όμως έφθασα εκεί, διαπίστωσα με έκπληξη ότι στην είσοδο του ήταν αναρτημένη μια ανακοίνωση, η οποία εξηγούσε ότι πλέον δεν επιτρέπεται στα ιδιωτικά γυμναστήρια να λειτουργούν τις Κυριακές!
Είναι γεγονός πως είχα ακούσει προ καιρού ότι βάσει ενός νέου νόμου, τα γυμναστήρια θα απαγορεύεται να λειτουργούν τις Κυριακές. Όταν το πρωτοάκουσα θεώρησα ότι μάλλον δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα καθώς δεν φαινόταν να έχει κάποια στερεή δικαιολογητική βάση. Επιπλέον το γεγονός ότι για πολλούς μήνες δεν εφαρμόστηκε στην πράξη με έπεισε πως ήταν μάλλον ράδιο αρβύλα.
Δυστυχώς όμως είναι αλήθεια. Πίσω από αυτόν τον απίστευτο περιορισμό στη λειτουργία των γυμναστηρίων, βρίσκεται το Προεδρικό Διάταγμα 219/2006 του οποίου η υπογραφή σκοπό είχε τον καθορισμό των όρων λειτουργίας των γυμναστηρίων. Και ορθώς βεβαίως ρυθμίστηκαν με πιο ειδικές διατάξεις οι γενικότερες προϋποθέσεις λειτουργίας των γυμναστηρίων στα οποία αθλούνται καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι.
Δυσκολεύομαι, ωστόσο, να αντιληφθώ, με ποια αιτιολογική βάση ρυθμίστηκε με απόλυτο τρόπο η απαγόρευση λειτουργίας των γυμναστηρίων την Κυριακή, ήτοι την μοναδική ημέρα που ο μέσος Έλληνας έχει τη δυνατότητα να αφιερώσει λίγο χρόνο σε αθλοπαιδιές ή σε δραστηριότητες εκτός εργασίας.
Από την άλλη μεριά θα ήθελα να πιστεύω πως η απαγόρευση αυτή δεν θεσπίστηκε αμαχητί – με τις ευλογίες των ιδιοκτητών γυμναστηρίων. Καλώς ή κακώς, γεννηθήκαμε και ζούμε σε πόλεις. Ίσως στην Ελλάδα να είμαστε και κάπως προνομιούχοι, διότι τις ημέρες ξεκούρασης από την καθημερινή ρουτίνα έχουμε σε σχετικά κοντινή απόσταση τη θάλασσα ή το βουνό, τα οποία και μπορούμε να επισκεφθούμε.
Οι περισσότεροι όμως από εμάς, δεν έχουμε ούτε χρόνο – ούτε κουράγιο – για συχνές εξορμήσεις εκτός πόλεως. Τις ανάγκες που προκύπτουν από αυτό ακριβώς το κενό εξυπηρετούν μεταξύ άλλων και τα γυμναστήρια. Ήτοι σου δίνουν τη δυνατότητα να εκτονωθείς, να εξομοιώσεις κάπως το τσιμεντένιο περιβάλλον σου με αυτό του βουνού ή της θάλασσας ή και του γηπέδου. Να βελτιώσεις τη διάθεση σου με τη σωματική άσκηση.
Αυτό βέβαια πολύ λίγοι από εμάς έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν καθημερινά, τους οποίους προσωπικά θεωρώ ευτυχισμένους. Η συντριπτική όμως πλειοψηφία των Ελλήνων ξεκλέβει χρόνο να ασχοληθεί με δραστηριότητες εκτός εργασίας μόνο το Σαββατοκύριακο, κυρίως δε την Κυριακή.
Η απόφαση δε να παραμένουν κλειστά τα γυμναστήρια την Κυριακή, προσωπικά δεν πιστεύω πως διαφέρει από μια ενδεχόμενη απαγόρευση λειτουργίας των ιδιωτικών πλαζ, των γηπέδων ή και των πάρκων…τις Κυριακές. Έχω την αίσθηση πως η συγκεκριμένη ρύθμιση έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το σκοπό των γυμναστηρίων, η λειτουργία των οποίων δεν απαγορεύθηκε λόγω της «λειτουργίας»… Και επειδή είμαι σχεδόν βέβαιος ότι δεν ήταν ο δάκτυλος της εκκλησίας που οδήγησε στην υπογραφή της συγκεκριμένης διάταξης, ίσως είναι ώρα οι εμπλεκόμενοι Υπουργοί που μόλις ανέλαβαν τα καθήκοντα τους να εξετάσουν αυτή την πρωτοφανή – παγκοσμίως – ρύθμιση που επέβαλε η Ελλάδα στους πολίτες της.
Τη στιγμή που στην υπόλοιπη Ευρώπη ο κόσμος περιμένει την Κυριακή για να κάνει ακόμη και ψώνια στα εμπορικά κέντρα, οι Έλληνες δεν θα μπορούν να κάνουν ούτε τζόγκινγκ. Είμαι περίεργος να δω που θα ξεσπάσουν…
